Celem Programu jest uczczenie bohaterów zamordowanych przez NKWD w 1940 r., a zarazem przywrócenie ich sylwetek zbiorowej pamięci narodu poprzez posadzenie 21.857 Dębów Pamięci. Każdy Dąb upamiętnia konkretną ofiarę Zbrodni Katyńskiej według zasady jeden Dąb to jedno nazwisko. Na uroczystości zostaną posadzone dwa Dęby na cześć Józefa Wierzbowskiego oraz Jana Barczyńskiego aspirantów policji państwowej. Poza tym odsłonięta zostanie tablica pamiątkowa z okazji 100 rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości.
Józef Wierzbowski urodził się 9 marca 1895 roku w Dźwierznie koło Torunia. W 1915 roku powołany do armii niemieckiej. Walczył na froncie Wschodnim. W 1915 roku dostał się do niewoli rosyjskiej i został zesłany na Syberię. W 1918 roku w Nowo-Mikołajewsku wstąpił jako ochotnika do Wojska Polskiego do V Dywizji Syberyjskiej. Brał udział w walkach pod Barnaułem, Tajgą i Krasnojarskiem. W czasie kapitulacji V Dywizji Syberyjskiej 11 stycznia 1920 został wzięty do niewoli bolszewickiej. We wrześniu 1920 roku narażając swoje życie zdołał zbiec z niewoli. Przedzierając się przez Chiny, Koreę, Japonię, Włochy , Francję i Anglię wrócił do kraju w 1921roku. Po zameldowaniu się w Biurze Wywiadowczym Wydziału II Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego 17 stycznia 1921 r. został bezterminowo urlopowany z Wojska Polskiego. W dniu 15 kwietnia 1921 roku został przyjęty do służby w Policji Państwowej. Przed 1939 wraz z żoną i dziećmi zamieszkał w Tczewie i tam pełnił służbę w Komendzie Powiatowej w Tczewie jako Przodownik. We wrześniu 1939r. został zmobilizowany, a po wkroczeniu wojsk sowieckich do Polski został wzięty do niewoli w Kowlu. Wraz z innymi został osadzony w obozie jenieckim w Ostaszkowie. Zginął wiosną 1940 roku w Twerze. Odznaczony pośmiertnie Odznaką Pamiątkową Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 przez Prezydenta Rzeczpospolitej w Londynie oraz Medalem „Za udział w wojnie obronnej 1939”. 5 listopada 2007roku pośmiertnie został awansowany przez aspiranta Policji Państwowej przez Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Lecha Wałęsę.
Jan Barczyński urodził się w 1898 w Stojanowie, woj. Lwowskiej. Do wybuchu wojny mieszkał i pracował w Tarnopolu, pełniąc funkcję płatnika Komendy Wojewódzkiej. W nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej i osadzony w obozie w Ostaszkowie, zamordowany w Twerze, pochowany w Miednoje. Pozostawił żonę i syna Zbigniewa. Na liście jeńców wojennych NKWD z 9 kwietnia 1940r. figuruje pod nr.020/2.Odznaczony pośmiertnie Medalem „Za udział w wojnie obronnej 1939” i Odznaką Pamiątkową Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939.
Marek Murdzia dyrektor MGOK w Tolkmicku
Napisz komentarz
Komentarze